Stanowi t. 2 cyklu : t. 1 Biegacz ; t. 3 Skrzydłowy. Podczas Mistrzostw Świata w futbolu amerykańskim Eryk Lisowski zostaje poważnie sfaulowany i trafia do szpitala. To dla niego najprawdopodobniej koniec pewnego rozdziału w życiu: po skomplikowanej operacji ścięgien szanse na powrót do zawodowej gry są bliskie zera. Długi pobyt w szpitalu staje się pretekstem do przeanalizowania wydarzeń z przeszłości, które kazały mu zrezygnować z gry w wymarzonej drużynie koszykarskiej i przewartościować swoje życie. Rezygnacja z gry to jedno, ale Eryk musi jeszcze poinformować o swojej decyzji żonę, która karierze męża podporządkowała wszystko i uczyniła z niej swój cel życiowy. Jak wyciągnąć wnioski z przeszłości i nie popełnić tych samych błędów? I jak na nowo rozkochać w sobie kobietę, którą już raz niemal się straciło? [nota wydawcy]

Pikantna historia miłości z piekła rodem. By ochronić swoją młodszą siostrę, Nicole jest gotowa na wiele, a może nawet na więcej. Gdy ojciec dziewcząt oferuje wierzycielowi jedną z córek, starsza z nich wyrusza do klubu go-go, aby negocjować z właścicielem. Spodziewa się wszystkiego, tylko nie spotkania z nieziemsko przystojnym bad boyem, roztaczającym wokół siebie zabójczy urok - a taki właśnie jest Bruno Cabrera. Oboje natychmiast zdają sobie sprawę, że właśnie znaleźli się w punkcie, z którego nie ma już powrotu. Rozpoczynają więc niebezpieczną grę, pełną niedopowiedzeń i narastającego erotyzmu... "- Dobra, mówcie, co powinnam robić. - Ożywiam się. - Weźmiesz tę tacę i zaniesiesz do stolika Brunona - wtrąca się Minnie, która właśnie przystanęła obok nas. - Kazał ci się tam zjawić. Odbieram z jej rąk tacę z trzema szklaneczkami wypełnionymi ciemnym alkoholem i odchodzę. Przeciskam się między stolikami i tylko ciężko wzdycham, widząc, jak mężczyźni pożerają mnie wzrokiem, ale staram się sztucznie uśmiechać. Podchodzę do stolika, stawiam na nim podkładki, szklaneczki, a przy ostatniej zauważam, że Bruno wzrokiem odsyła swoich kompanów. - Usiądź. - Wskazuje miejsce przy sobie. Kiedy tylko siadam, natychmiast się przysuwa, a jego ramię wędruje na skórzane oparcie za mną. - Ładnie wyglądasz. Pasują ci szpilki. - Uśmiecha się w moją stronę. Zdziwiona tymi słowami unoszę brew, co zauważa, bo uśmiech na jego twarzy staje się jeszcze szerszy. Nic nie mówiąc, przyglądam się mu przez chwilę, następnie powoli wzrokiem zjeżdżam po czarnej marynarce, białej koszuli, aż do eleganckich spodni i drogich butów. [www.lubimyczytac.pl].